بیماری گال

بیماری گال یا جرب نوعی آلودگی پوستی است که عامل آن حشره‌ای بسیار کوچک (مایت) به نام سارکوپتس اسکابیه است. این حشره‌های بسیار ریز می‌توانند به مدت ۲ ماه یا بیشتر روی پوست زندگی کنند، تکثیر شوند و سپس وارد پوست شوند و تخم‌گذاری کنند. در نتیجه حساسیت پوستی جوش مانند با خارش شدید ایجاد می‌شود.

هر ساله تقریباً ۳۰۰ میلیون مورد گال در جهان گزارش می‌شود. این بیماری بسیار مسری است و به راحتی از فردی به فرد دیگر از راه تماس مستقیم پوستی منتقل می‌شود. لباس یا تخت ‌خواب آلوده نیز از دیگر راه‌های انتقال گال است.

گال علی‌رغم آزاردهنده بودن‌اش معمولاً به نحو مؤثری درمان می‌شود. درمان بیماری گال غالباً شامل مصرف داروهایی می‌شود که حشره‌های ریز مولد گال و تخم‌های آنها را از بین می‌برند. ازآنجایی که گال بسیار مسری است، پزشکان معمولاً توصیه می‌کنند تمام افراد خانواده که در تماس مداوم با فرد مبتلا به گال بوده‌اند، فرایند درمان را طی کنند.

علائم گال

پس از تماس اولیه با گال، معمولاً بیش از ۶ هفته باید سپری شود تا علائم بروز یابند. این علائم معمولاً در افرادی که پیش از این نیز به گال مبتلا بوده‌اند، سریعتر آشکار می‌شود.

حساسیت پوستی و خارش شدیدی که شب هنگام تشدید می‌شود از علائم بارز گال محسوب می‌شود. خارش مداوم ناحیه عفونی باعث ایجاد زخمی می‌شود که آن زخم نیز به نوبه خود عفونت می‌کند. در چنین شرایطی باید درمان دیگری با آنتی بیوتیک برای رفع عفونت پوست انجام شود.

در نوزادان و خردسالان معمولاً عفونت در ناحیه‌های زیر بروز می‌یابد:

  • سر
  • صورت
  • گردن
  • دست
  • کف پا

اما در کودکان بزرگتر و بزرگسالان حساسیت پوستی بیشتر در محل‌های زیر بروز می‌یابد:

  • مچ دست
  • آرنج
  • زیربغل
  • نوک پستان
  • آلت تناسلی مردانه
  • کمر
  • باسن
  • بین انگشتان

این حساسیت پوستی با تاول‌های بسیار ریز یا برآمدگی‌های جوش مانندی همراه است. مسیر نفوذ حشره‌ها به زیر پوست نیز قابل مشاهده است و به صورت خط‌هایی با رنگ متفاوت با پوست یا برآمدگی بسیار ریز نمود می‌یابد.

برخی از بیماران مبتلا به گال دچار گونه شدیدتر و مسری‌تری از گال به نام گال نروژی یا کبره بسته نیز می‌شوند. پوست بیماران مبتلا به گال نروژی رویه ضخیمی می‌بیند که حاوی هزاران تخم و حشره بسیار ریز است.

گال نروژی همواره با خارش همراه نیست و گاهی به بروز علائم دیگری مانند رویه‌های خشکیده گسترده‌ی پوستی ضخیم و خاکستری رنگ منجر می‌شود که به راحتی با کوچکترین تماسی کنده می‌شوند.

گال نروژی معمولاً در افرادی با سیستم ایمنی ضعیف‌تر بروز می‌یابد. بنابراین بیماران مبتلا به HIV یا ایدز، بیمارانی که استروئید یا داروهای خاص درمان روماتیسم مصرف می‌کنند یا بیمارانی که شیمی درمانی انجام می‌دهند بیشتر در معرض ابتلا به این نوع گال هستند. حشره‌های بسیار ریز گال سیستم ایمنی ضعیف را آسانتر شکست می‌دهند، سریعتر و با نرخ سریعتری تکثیر می‌شوند. روش سرایت گال نروژی مشابه با گال معمولی است.

شیوه سرایت گال

گال به روش‌های زیر سرایت می‌یابد:

  • تماس طولانی مدت پوستی نظیر نگه داشتن دست
  • تماس نزدیک مانند مقاربت جنسی
  • استفاده اشتراکی از لباس، تخت خواب یا حوله

از آنجایی که گال اکثراً از راه تماس بدنی مستقیم سرایت می‌یابد، خانواده، دوستان و همسر فرد مبتلا نیز ممکن است به راحتی آلوده شود. این آلودگی در شرایط و موقعیت‌های زیر سریعتر منتشر می‌شود:

  • مدرسه
  • مهد کودک
  • تیم‌های ورزشی
  • زندان

تشخیص گال

پزشک احتمالاٌ گال را به راحتی با انجام معاینه بالینی و بررسی وضعیت پوست آسیب دیده تشخیص می‌دهد. پزشک در بعضی موارد برای تایید تشخیص حشره‌ای را با سوزن از روی پوست برمی‌دارد. اگر نتوان حشره را به سادگی پیدا کرد، پزشک بخش کوچکی از پوست را با ملایمت می‌خراشد و یک نمونه بافتی تهیه می‌کند. سپس این نمونه با استفاده از میکروسکوپ بررسی می‌شود تا وجود حشره‌های (مایت‌های) گال یا تخم‌های آنها تایید شود.

درمان گال

درمان گال معمولاً با از بین بردن آلودگی شروع می‌شود و برای این کار پمادها، کرم‌ها و لوسیون‌هایی تجویز می‌شود که باید مستقیماً روی پوست مالیده شود.

پزشک احتمالاً از بیمار می‌خواهد تا دارو را شب‌ها یعنی هنگام حداکثر بودن فعالیت حشره‌ها مصرف کند. درمان باید روی تمام پوست بدن، از گردن به پایین، اعمال شود و دارو صبح روز بعد شسته شود. در هر حال نکته مهم رعایت دقیق دستورات پزشک است.

بعضی داروهای رایج برای درمان گال عبارت‌اند از:

  • کرم ۵ درصد پرمترین
  • لوسیون ۲۵ درصد بنزیل بنزوات
  • پماد ۱۰ درصد سولفور (گوگرد)
  • کرم ۱۰ درصد کروتامیتون
  • لوسیون ۱ درصد لیندان

پزشک گاهی داروهای دیگری را نیز برای تسکین علائم آزاردهنده ناشی از بیماری گال تجویز می‌کند. از این داروها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • آنتی هستامین‌هایی مانند لوسیون پراموکسین یا بنادریل برای کاهش خارش
  • آنتی بیوتیک برای از بین بردن عفونت ناشی از خاراندن مداوم پوست
  • کرم‌های استروئیدی برای کاهش ورم و خارش

درمان‌های تهاجمی‌تر در صورت شدید یا گسترده بودن گال ضرورت می‌یابد. قرصی خوراکی به نام ایورمکتین برای بیمارانی تجویز می‌شود که:

  • علائم‌شان پس از درمان اولیه بهبود نمی‌یابد.
  • مبتلا به گال نروژی هستند.
  • گال اکثر بدن‌شان را فرا گرفته است.

گاهی به نظر می‌آید که علائم در طول هفته نخست درمان تشدید می‌شوند. بااین حال پس از یک هفته خارش کاهش می‌یابد و بیماری پس از چهار هفته کاملاً درمان می‌شود. چنانچه پوست پس از یک ماه التیام نیابد، احتمالاً هنوز آلوده به حشره‌های ریز گال است.

چنانچه علائم پس از گذشت چهار هفته از درمان از بین نرفت، باید بی‌درنگ به پزشک مراجعه کرد.

رهایی یافتن از گال

چون حشره‌های ریز گال دو تا سه روز پس از جدا شدن از بدن به حیات خود ادامه می‌دهند، بنابراین باید اقدام‌های احتیاطی لازم برای پیشگیری از آلودگی مجدد انجام شود. تمام وسایل زیر باید در آب داغ با دمای ۱۲۲ درجه فارنهایت شسته شوند:

  • البسه
  • وسایل خواب (ملحفه، تشک، روبالشتی و...)
  • حوله
  • بالشت

وسایل شسته شده را باید در خشک‌کن با دمای بسیار بالا به مدت حداقل ۱۰ تا ۳۰ دقیقه خشک کرد.

هر چیزی را که نتوان شست، باید کاملاً با جاروبرقی تمیز کرد و سپس کیسه جاروبرقی را دور انداخت و جارو را به خوبی با آب داغ و آب اکسیژنه تمیز کرد. همچنین از این محلول باید برای پاک کردن سطح‌های دیگری استفاده کرد که امکان وجود حشره‌های ریز گال در آنها می‌رود.

تلفن گویا کلیه مراکز :
45186925

مطب ونک 88202133 - 88202134

مطب نازی آباد 55088737 - 55088743

کلینیک لیزر نوین دیدگان 88703360 - 88703688

کلینیک نور 88454446

با تعیین وقت قبلی

طراحی و توسعه توسطN I C P . I R