لکه های قهوه ای روی پوست (که به آن‌ها لکه‌های کبدی یا خورشیدی هم گفته می‌شود) لکه‌های مسطحی به رنگ قهوه‌ای مایل به زرد، قهوه‌ای یا سیاه هستند. آن‌ها از نظر اندازه متنوع بوده و معمولاً روی صورت، دست‌ها، شانه‌ها و بازوها (که بیش از همه در معرض آفتاب قرار دارند) ظاهر می‌شوند که لک صورت تاثیر بدی به سزایی در زیبایی دارد.
بروز لکه قهوه ای روی پوست در افراد بالای ۵۰ سال بسیار شایع است. البته، افراد جوان‌تر هم ممکن است به آن‌ها دچار شوند، خصوصاً اگر ساعات زیادی را زیر آفتاب بگذرانند.
لکه‌های قهوه‌ای، اگرچه شبیه خال‌های سرطانی هستند، اما بی‌ضرر بوده و نیازی به درمان لکه های قهوه ای پوست نیست . اگر این لکه‌ها از لحاظ زیبایی مشکلی ایجاد کنند می‌توان آن‌ها را با محصولات سفیدکننده پوست، پوشاند. البته، جلوگیری از بروز لکه های قهوه ای روی پوست (با اجتناب از آفتاب و استفاده از کرم‌های ضدآفتاب) راحت‌ترین راه برای حفظ ظاهر جوان پوست است.
لکه خوش‌خیم و غیرسرطانی مادرزادی را لکه های ماه گرفتگی گویند. ماه گرفتگی علامتی است که فرد را متمایز از دیگران می‌سازد. لکه‌های ماه گرفتگی گاهی به مرور زمان همگام با افزایش سن محو می‌شود یا تغییری در آن ایجاد نمی‌گردد یا در مواردی حتی بزرگتر نیز می‌شود.
ملاسما یا لک صورت، عارضه‌ای است که موجب شکل گیری لکه‌هایی به رنگ قهوه ای یا آبی-خاکستری روی پوست صورت می‌شود. این لکه‌ها عمدتا در ناحیه مرکزی پوست صورت مانند گونه‌ها، بالای لب، روی بینی، بالای خطوط فکی و وسط پیشانی دیده می‌شوند. هرچند لک صورت (ملاسما) ممکن است در مردان نیز بروز کند اما در اغلب موارد در زنانی ایجاد می‌شود که در دوره‌ی باروری زندگی خود به سر می‌برند (دوران بعد از بلوغ و قبل از یائسگی) و در حدود ۲۰ الی ۵۰ سال سن دارند. هرچند لک‌های صورت بی ضرر هستند و خطری برای سلامتی فرد ندارند اما به لحاظ ظاهری ناخوشایند هستند و موجب می‌شوند که فرد از ظاهر خود ناراضی باشد.